BAD NIEUWESCHANS MOET ZE GAAN MISSEN Frans Boersma ziet zonnig Jamaica als een reisdoel Het oude vestingdorp Bad Nieuweschans biedt op deze 24ste juli 2009 een nogal troosteloze aanblik. De regen valt af en toe met bakken uit de zwaarbewolkte hemel. Het bliksemt en het dondert. Het gras van het voormalig exercitieterrein aan de Voorstraat ligt er dan ook doorweekt bij en in het aanpalend recentelijk geopende De Vesting, waar we een kopje koffie en een heerlijk broodje boeren-kaas met Oldambster mosterd nuttigen, vertelt de rust het verhaal van het nu reeds dagen aanhouden-de bar en boze zomerweer. In de naast dit etablissement gelegen Kerkstraat staat de uit het jaar 1751 stammende garnizoenskerk. Een rechtgesloten eenvoudige zaalkerk met een zadeldak tussen topgevels. Helaas, de deuren zijn hermetisch gesloten! Tegenover De Vesting ligt het bekende kloktorentje. Het was ooit precies in het midden van de twee bij vierhonderd meter grote schans gelegen en bood onderkomen aan de garnizoenscommandant. In een van de voormalige barakken, aan de 1ste Kanonnierstraat, bevindt zich nu het kleine Vesting-museum. Maar ook hier is er op deze regenachtige dag géén bezoeker te bespeuren. We leren dat de vesting ontstond in 1628 op een kleistrook aan zee, de Lange Akkeren genoemd. Men noemde het dan ook in eerste instantie de Nieuwe- of Langakkerschans. Het kreeg de overbekende vorm: Een vijfhoek met op ieder daarvan een bastion, omgeven door wallen en grachten. Eind negentiende eeuw vond het zijn einde en begon Nieuweschans aan een nieuw leven. De zee gaf zich niet eenvoudig gewonnen. Bij Oude- en Nieuweschans liggen nog enkele kolken die herinneren aan dijkdoorbraken en overstromingen in de 17e en 18e eeuw. Hier klonk het bulderen van kanonnen ... ... en werd er veelvuldig geëxerceerd Hoe interessant dit alles ook mag zijn, feitelijk zijn we vandaag voor een geheel andere geschiedenis naar het grensdorp gekomen. Die van Galerie Wiek XX aan de Molenstraat. Mede reden tot dit bezoek is de mededeling die wij halverwege deze maand mochten ontvangen. Een mededeling die niet naliet ons te emotioneren. We lazen: Eerder dan wij zelf gewenst hadden, stopt Galerie Wiek XX na bijna 33 jaar ( ... ) In de Grande Finale presenteren wij werk van kunstenaars die al decennia met de galerie samenwerken. Ze hebben de galerie gemaakt tot wat het heden is ( ... ). Henriëtte en Frans, ze houden ermee op. Maar waarom, zo vragen wij ons prompt af. Ze zijn zo gepas-sioneerd bezig, kennen een trouwe klantenkring. Bij navraag wordt al snel duidelijk dat het vanwege gezondheidsklachten is. De laatste tijd zijn deze bij Frans toegenomen en er staan hem op korte termijn een aantal operaties te wachten. Zijn eigen leeftijd daarbij in acht genomen, heeft uiteindelijk tot de be-slissing geleid om er nu definitief een punt achter te zetten. Echter niet nadat ze de kunstliefhebber nog één keer een grootse tentoonstelling hebben aangeboden. De Grande Finale, die loopt van 12 juli tot en met 16 augustus 2009. Een afscheid in stijl, zozeer passend bij Henriëtte Mulder en Frans Boersma. Bij binnenkomst in hun schitterende galerie, treffen we ze niet in een stemming aan die zou passen bij een abrupt afscheid als deze. Rasoptimisten als ze zijn, spreken ze al van een nieuwe invulling aan hun toch al zo rijke en enerverende leven. Frans: Het zou wel eens veel reizen kunnen gaan worden. Zelf wil ik bijvoorbeeld nog graag eens weer terug naar Jamaica, waar ik in vroegere jaren een tijdlang heb mogen werken. Lijkt me wel wat om weer eens op het warme strand te kunnen liggen. En zo zijn er nog een aantal plaatsen op de wereld .... We praten een tijdje door over het leven in het algemeen, een ras veranderende maatschappij en van-zelfsprekend over wat er zo na aan het hart ligt: de kunst. Maar dan is het werkelijk de hoogste tijd voor al hetgeen hier voor de Grande Finale is samengebracht. Het neemt deze keer meer aan tijd als tijdens vorige bezoeken. Is het de wetenschap dat dit de laatste keer is? Wanneer we uiteindelijk dan toch afscheid nemen en nog een keer omkijkend de weg naar het station inslaan is er maar één conclusie mogelijk: Bad Nieuweschans, de liefhebbers van kunst op niveau, velen zullen Wiek XX gaan missen! Een van de zeer vele trouwe bezoekers aan Galerie Wiek XX, eerst in Groningen en vervolgens in Nieuweschans, laat naar aanleiding van de op handen staande sluiting aan Trankiel weten: Henriëtte Mulder en Frans Boersma hebben mooi werk verricht. Ommeziend en zonder voorbehoud een prestatie van formaat! Een selectie uit De Grande Finale Matthijs Röling Naakt - Olieverf op linnen Clary Mastenbroek Zelfportret Eveneens van haar: The catch en Nymph - Olieverf op doek en ... Dream Horse... ... Night horses - Olieverf op doek Eddy Roos: Langgerekt - Portret Studie 'Patricia' - Waaier ( Brons ) Rachel Dieraert: In gedachten I en II - Olieverf op doek en paneel. Noëlla Roos: Thuy en Huong + Detail uit haar werk Hanging Thuy Olieverf marouflé Margot Homan:Silent Thought ( Marmer ) Harro Nikkels: Hebbes en Fuut ( Brons ) Nico Heilijgers: Stilleven met brood- Olieverf op paneel Edwin Aafjes: Interieur - Olieverf op linnen Arnout van Albada: Hollandse kazen - Eitempera en olieverf op paneel Andreas Krämmer: Dromend ( Brons ) Sebastiaan Haykens: Compositie met truffelaardappels en Rijtje - Olieverf op doek Rein Pol: Berenklauw Ontluikend en Berenklauw Bloei - Olieverf op paneel Jacqueline Kasemier: Breedenborg - Olieverf op paneel De Grande Finale loopt nog tot en met 16 augustus 2009. Wiek XX neemt nog deel aan de Open Art Fair te Utrecht van 8 tot en met 13 in september 2009 en tevens aan Realisme 10 te Amsterdam in januari 2010.  Lees nog meer over de galerie, expositie en Fuji Art Association © 2009 Trankiel